خاکـی

بهمن علائدین بزرگ مرد موسیقی بختیاری که در جامعه هنری به مسعود بختیاری معروف بود، شنبه13  آبان در امامزاده طاهر کرج به خاک رفت. در این مراسم برخی از همراهان سال‌های دور وی نظیر منصور قناد پور، مهدی آذرسینا و علی حافظی حضور داشتند. تعدای از خوانندگان جوان بختیاری همچون کورش اسدپور، علی تاجمیری، رحیم عدنانی و سینا سرلک در این مراسم با اجرای آواز بختیاری به استاد فقید ادای احترام کردند. دکتر محسن رضایی نیز با ارسال پیامی مراتب ارادت خود را به هم تبار هنرمندش اعلام کرد. اجرای موسیقی "چپی"  که معمولاً با ساز کرنا و دهل صورت می‌گیرد، بر طبق سنت دیرینه بختیاری از دیگر بخش‌های مراسم خاک سپاری مسعود بختیاری بود

بهمن علائدین در سال 1319 در منطقه عشایری لالی از توابع مسجد سلیمان به دنیا آمد. وی پس از تکمیل تحصیلات متوسطه آن زمان به خدمت آموزش و پرورش در آمد و تا سن بازنشستگی در کسوت معلمی انجام وظیفه می کرد. از سال 1350 در کنار شغل معلمی ،‌همکاری خود را با رادیو اهواز آغاز کرد و با همراهی منصور قنادپور نوازنده سنتور که شیوه نوازندگی‌ و تنظیم ارکستری‌اش بسیار متأثر از استاد پایور بود، آثاری را به دو گویش فارسی و بختیاری ارائه داد. آن زمان غالب این آثار از رادیو پخش می‌شدند و به شکل امروز، چندان اثری در قالب کاست رسمی وارد بازار نمی شد.  ولی نوارهای ضبط خصوصی به فراوانی در میان بختیاری‌ها دست به دست می گشت. مسعود بختیاری در همان زمان چند ترانه عامه پسندبه زبان فارسی نیز خواند که در مقایسه با آثار مشابه امروزی یک سر و گردن بالاتر می نمایند

.
 پس از انقلاب در سال 1365 نخستین نوار شرکتی وی با نام "مال کنون" به بازار موسیقی آمد. این کار با آنکه بیست سال از زمان تولید و انتشار اولیه‌اش می گذرد، همچنان رتبه اول فروش نوارهای بختیاری را از آن خود کرده است. شش سال بعد دومین کار او با نام "هی جار" و باز هم با آهنگسازی و تنظیم عطاءا... جنگوگ روانه بازار شد."هی جار" نیز محبوبیت و مقبولیت فراوانی یافت ولی هرگز به پای "مال کنون" نرسید. مسعود بختیاری پس از این دو اثر شاخص خود، سه اثر دیگر به نام‌های "آستاره"، "برافتو" و "تاراز" را با کمترین تعداد نوازنده به علاقه‌مندان موسیقی بختیاری ارائه داد. همپای همیشگی وی در غالب نوار ها و کنسرت‌ها،‌ علی حافظی نوازنده توانای نی بختیاری بود

.
 مسعود بختیاری در طول عمر خود هیچ گاه زنی اختیار نکرد و پس از بازنشستگی نیز در جمع خانوادگی خواهرش در کرج می‌زیست. از حضور در تجمعات و مجالس چندان لذت نمی برد. یک ماه پیش به منظور برگزاری یک مراسم بزرگداشت در تالار وحدت، با او صحبت کردیم. در ابتدا نمی پذیرفت  ولی به سختی رضایت داد که عمرش به سر آمد و عملاً مراسم بزرگداشت وی را باید با مراسم یادبودش عوض کنیم

.
  علائدین موسیقی بختیاری را عمیقاً درک کرده بود و قادر بود صورت متفاوت از نسخه اصل آن را به مخاطبان ارائه دهد به طوری که نه خشونت آوازهای وحشی را داشته باشد و نه چنان رنگ و لعاب شهری به خود بگیرد که دیگر نتوان آن را موسیقی قومی و محلی نامید. وی  چنانکه خودش می گفت ظرایف موسیقی بختیاری را از جمله های کرنا نوازان  دریافته بود. معتقد بود "اگر در کار کرنا نوازان دقیق شویم نغمه های بسیار بسیار زیبایی پیدا می‌کنیم که در نگاه اول ممکن است به چشم نیایند." علائدین علاوه بر آواز خوانی، قدرت آهنگسازی نیز داشت و خیلی از ترانه های ماندگار وی زاییده ذهن خلاق خود اوست.  تسلطش بر ادبیات فارسی و بختیاری و همینطور برخورداری از ذوق شعری به او امکان داده بود تا کلام  بسیاری از ترانه‌هایش را خود بسراید.

 مانند  ترانه "تنک بلور" که در سال 1351 با همراهی ارکستر رادیو اهواز به سرپرستی منصور قنادپور خواند. مرداد ماه سال گذشته برای اینکه آن ترانه ماندگار را با زبان موسیقی امروز بازآفرینی کنیم، به اتفاق دکتر اردشیر صالح پور به دیدارش رفتیم. با روی گشاده پذیرفت و اجازه داد. پس از ضبط اولیه اثر که برای سازهای کرنا و دهل و ارکستر زهی نوشته شده بود، ترانه را به گوشش رساندیم. خوشش آمد و خیلی تحویلمان گرفت. خدایش رحمت کند. این ترانه را هنرمند جوان شهرام براتپوری بازخوانی کرده است که فکر می‌کنم حداکثر تا یک ماه دیگر در اختیار علاقه مندان موسیقی بختیاری قرار بگیرد

متن پیام دکتر محسن رضایی،دبیر محترم مجمع تشخیص مصلحت نظام به مناسبت درگذشت استاد بهمن علائدین

بسم الله الرحمن الرحیم

کل من علیها فان و یبقی وجه ربک ذوالجلال و الاکرام

در گذشت هنرمند توانا و پر تلاش،مرحوم بهمن علاءالدین را به خانواده ی ایشان،جامعه ی هنری کشور،عموم علاقه مندان آثار هنری سترگ آن مرحوم،تسلیت می گویم.

در فرهنگ بختیاری برای هر برهه از زندگی و رشد یک انسان،آهنگ و نوایی معین وجود دارد.در تولد،در گهواره،در کودکی،د رنوجوانی و جوانی،درازدواج،در فعالیت و کار سازنده ی روزانه،در جنگاوری و به میدان نبرد رفتن،و بلاخره در مرگ سرافرازانه ی مردان ایل،موسیقی سنتی و اصیل بختیاری،همراه و دمساز انسان بوده و هست.

مرحوم بهمن علاءالدین بی کمترین چشمداشت مادی،توان و تلاش خود را در طول زندگی صرف اعتلای این فرهنگ و موسیقی نمود.و شاید رمز ماندگاری او همین اخلاص او باشد.از خداوند متعال برای آن مرحوم غفران و رضوان،و برای بازماندگان صبر و اجر مسئلت دارم

محسن رضایی

13/8/1385